موزه شه لافتی

در گیرودار انتخاب مکان دیدنی در سفرتان به مشهد، گوشه و کنارهایی از این شهر را خواهید دید که یادگار پهلوانی و ادب مردان روزگار است. پهلوانانی با الگوی مردانگی پوریای ولی. می‌خواهیم سری به روستاهای تاریخی مشهد بزنیم. اگر اهل صفای روستاهای قدیمی و ورزش‌های پهلوانی هستید، در بازدید از یکی از دل انگیزترین و باصفاترین جاهای دیدنی مشهد، همراه رهی نو باشید.

عیارخانه‌ شه لافتی

از سه راهی فردوسی به سمت آرامگاه فردوسی بزرگ حرکت می‌کنیم، در سمت چپ، روستایی به چشم می‌خورد که به روستای چهار برج معروف است. از مشهدی‌ها که نام این روستا را بپرسید، معروف شدن آن را به یخدان‌های طبیعی، خانه اربابی، موزه فرهنگ یا همان زورخانه معروف شه لافتی نسبت می‌دهند.

مسیری که شما را به سمت عیارخانه یا زورخانه شه لافتی هدایت می‌کند، کمی ناهموار است. از اینجا به زورخانه‌ای با در چوبی می‌رسید که همچنان قدمت چندین ساله‌اش را حفظ کرده است.

روی در، با عنوان ورزشخانه آئین‌های پهلوانی طابران طوس، از شما دعوت می‌شود تا وارد موزه شه لافتی شوید. برای عبور از چارچوب در باید سرتان را خم کرده و یک پله به پایین بروید تا مصرع "سر تعظیم فرود آور به هنگام ورود ..." شما را به سمت داخل همراهی کند. از گود زورخانه می‌توان فهمید صفای ورزش‌های پهلوانی که هر هفته در اینجا برگذار می‌شود تا چه حد است.

تاریخچه موزه شه لافتی

ماجرا از آنجا آغاز می‌شود که علی اکبر قاسمی با لقب معروف پهلوان رستم، منزل به منزل به بازدید از پهلوان‌ها و جوانمردان هر شهر رفته و عکس، وسایل یادگاری، عتیقه و خاطراتی را از آن‌ها جمع کرده و به این جا آورده است. به همین دلیل است که توجه‌تان در یک نقطه به اولین تلویزیون جلب می‌شود و در نقطه‌ای دیگر به یک کفش قدیمی محلی، که به دیوار آویزان شده است. پهلوان رستم این موزه را در سال 1368 با هزینه خود، تاسیس کرد و پس از گذشت سال‌ها جایی را می‌بینید که به عنوان آئین پهلوانی شه لافتی، شناخته شده است.

در این موزه چه چیزهایی قرار دارد؟

در گوشه و کنار این زورخانه یادگاری‌هایی از پهلوان‌های کشورهای مختلف به رسم ادب و معرفت می‌بینید که به مرشد هدیه داده و او با خود به اینجا آورده است. در سمتی از زورخانه، چشم‌تان به کباده، تخته شنا و میل می‌افتد که دور تا دور دیوارهای گود با قاب‌ عکسی از پهلوانان، نمایی از حضرت علی (ع) و تابلو فرش پهلوانی تزئین شده است.

چرا اسم اینجا عیارخانه است؟