افسانه‌ای نقل می‌شود که حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می‌بندند و با مخالفت شدید روبرو می‌شوند. این واقعه به مرگ آنها ختم می‌شود. سپس دو عاشق نگون‌بخت را بر شتر سوار کرده و به سوی مقصد نامعلومی حرکت می‌دهند. شتر، جسد عشاق را در مکانی بر زمین می‌گذارد که بعدها اقوام آن دو، بنای یادبودی در آنجا می‌سازند. چون این منطقه آب نداشته ولی شتران زیادی داشته، در ساخت بنا به جای آب از شیر شتر استفاده کرده‌اند. معبد عشاق مربوط به دوره صفوی است.
