گلپایگان در میان دشتی که از همه سو به کوه‌هایی بلند منتهی می‌گردد، قرار دارد. تمامی دشت از درختان پوشیده شده است و در میان باغات، کفترخانه‌های (کبوترخانه‌های) متعددی وجود دارد. کبوترخانه‌ها، بناهای خشتی بزرگی هستند که توسط کشاورزان بنا می‌شده‌اند. این بناها دارای تیرهای چوبی متعدد در ناحیه فوقانی و شبکه لانه زنبوری و متخلخلی در بخش داخلی خود هستند که مکان مناسبی برای زندگی کبوتران است. کبوترها برای تغذیه از آفات مزارع استفاده می‌کرده‌اند و فضولات آنها نیز بعنوان کود در مزارع کاربرد داشته است.
